Richtsnoer
Richtsnoeren zijn niet-bindende besluiten die de grote lijnen op een bepaald beleidsterrein in de Europese Unie uitzetten. Richtsnoeren zijn zelf weliswaar niet bindend, maar zijn vaak het kader waarin vervolgens wel bindende besluiten worden genomen. De EU voorziet in richtsnoeren op de terreinen van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid, het werkgelegenheidsbeleid, macro-economisch beleid, en meer praktisch, trans-Europese netwerken.
Het richtsnoer als rechtsinstrument moet niet verward worden met praktische richtsnoeren die de Europese Commissie uitgeeft om de uitvoering van beleid te ondersteunen.
Inhoudsopgave van deze pagina:
Toepassingsgebied
Richtsnoeren zijn bedoeld om het beleid van de lidstaten op elkaar af te stemmen en naar meer eenheid van beleid toe te groeien. Lidstaten moeten zelf in hun beleid rekening houden met die richtsnoeren, maar er bestaat tamelijk veel ruimte om daar een eigen invulling aan te geven. In het geval van richtsnoeren over macro-economisch beleid en het werkgelegenheidsbeleid wordt er wel gekeken in hoeverre de lidstaten zich aan de richtsnoeren houden. Is dat niet het geval dan volgt een aanbeveling.
Vaststellen richtsnoer
Het richtsnoer wordt, afhankelijk van het beleidsterrein, voorgesteld door de Raad van Ministers of de Europese Commissie.
Afhankelijk van het beleidsterrein wordt het richtsnoer vastgesteld door de Europese Raad of de Raad van Ministers.