Het gelijk van Rutte en Hoekstra
Dit artikel is onderdeel van de debatpagina Coronacrisis: solidariteit in de Europese Unie? Bekijk ook de andere bijdragen.
Is de kritiek op Rutte en Hoekstra die de zwakke broeders in de EU niet meteen financieel bijspringen niet erg gemakkelijk? Deze landen lappen de normen van Maastricht -maximaal drie procent overheidstekort en niet meer dan zestig procent staatsschuld- al meer dan twintig jaar lang aan hun laars. Het EU-verdrag verbiedt bovendien in artikel 125 massale financiële steun aan andere eurolanden. Daarop zijn uitzonderingen, maar niet zonder voorwaarden, zoals minister Hoekstra in de Europese Ministerraad slechts vaststelde.
Bewijst bijgaande grafiek niet het gelijk van de Nederlandse benadering? Duitsland en Nederland, waar ‘Maastricht’ heilig is, noteren een werkloosheid van minder dan de helft van het gemiddelde in de eurozone. Griekenland, Spanje, Italië en Frankrijk komen voor de dag met een werkloosheid van gemiddeld het dubbele van de eurozone. Doen die regeringen met het negeren van de ‘Maastrichtnormen’ hun eigen bevolking niet vreselijk te kort? En mag dit zelfs niet meer hardop gezegd worden, laat staan onderzocht, zoals de critici in koor beweren?
Werkgelegenheid was dé prioriteit van het Europe 2020 project. Dat is in 2010 unaniem als belangrijkste prioriteit in de Europese Raad besloten. Keer op keer hebben de leiders dit nadien bevestigd. Niet zozeer door het coronavirus, maar door ‘Maastricht’ langdurig niet na te komen zitten die landen nu in de puree. Is het dan ongehoord, dat onze minister van Financiën daar even op wijst? Alvorens -zoals inmiddels al is begonnen- toch maar weer de kredietsluizen te openen en forse giften aan het zuiden over te maken.
Werkloosheid in de EU, gecorrigeerd voor seizoensinvloed april 2019 (%).
(klik op afbeelding voor grotere versie)