Miljoenennota

De Miljoenennota is de korte term voor de 'Nota betreffende de toestand van 's Rijks financiën'. Er wordt een overzicht gegeven van de uitgaven en inkomsten van de collectieve sector.

De Miljoenennota is zoals de naam al aangeeft een budgettaire nota en geen begrotingswetsvoorstel. De Tweede Kamer kan de Miljoenennota dan ook niet amenderen.

Volgens de Comptabiliteitswet moet de Miljoenennota in ieder geval de volgende informatie bevatten:

• - 

  beschouwingen over de budgettaire betekenis van het voorgenomen beleid voor het Rijk en voor andere onderdelen van de collectieve sector die als budgetdisciplinesector worden aangemerkt;
• - 

  beschouwingen over de betekenis van het voorgenomen beleid voor de volkshuishouding;
• - 

  ramingen voor het begrotingsjaar en de vier op het begrotingsjaar aansluitende jaren;
• - 

  een overzicht van ramingswijzigingen in het reeds lopende begrotingsjaar.

De Miljoenennota geeft dus een overzicht van het budgettaire beleid voor het volgende begrotingsjaar (inclusief de meerjarige doorwerking daarvan) en van bijstellingen in de begrotingen over het lopende jaar.

Vermoedelijke uitkomsten

De cijfers in de Miljoenennota over het nog lopende begrotingsjaar worden 'Vermoedelijke Uitkomsten' genoemd. Via de Vermoedelijke Uitkomsten wordt inzicht gegeven in de ramingsbijstellingen die sinds de Voorjaarsnota zijn opgetreden.

De Miljoenennota wordt geschreven onder verantwoordelijkheid van de minister (en staatssecretaris) van Financiën. Dat wil overigens niet zeggen dat andere ministeries en de premier niet bij de totstandkoming betrokken zijn. Zij leveren stukken over hun eigen departement aan en bespreken dat met de minister van Financiën. Over de uiteindelijke vaststelling van de Miljoenennota wordt iedere zomer door het kabinet beslist.

De eerste Miljoenennota werd op 18 september 1906, ter vervanging van de zogenaamde 'millioenenrede', aan het parlement aangeboden door minister De Meester. De aanbieding van de Miljoenennota is sindsdien uitgegroeid tot een vaste traditie. Het begrotingsbeleid is in al die jaren echter gestoeld geweest op uiteenlopende systemen en begrotingsnormen, zoals de gulden financieringsregel, de Zijlstranorm, een feitelijk tekortnorm en de Zalmnorm.