Kiesstelsels van absolute meerderheid

In een stelsel van absolute meerderheid met een tweede ronde gaan de twee kandidaten die in de eerste ronde de meeste stemmen hebben behaald door naar een tweede verkiezingsronde. In de tweede ronde wint de kandidaat die de meeste stemmen haalt.

Het voordeel van dit systeem is dat het makkelijk te begrijpen is. Het nadeel is dat er twee verkiezingsrondes nodig zijn.

In een stelsel van absolute meerderheid met een 'alternative vote' nummeren de kiezers de kandidaten in volgorde van voorkeur. Er wordt dan gekeken of er een kandidaat is die bij meer dan 50 procent van de kiezers nummer 1 is. Is dat niet het geval, dan valt de kandidaat met het minste aantal eerste voorkeuren af.

De tweede voorkeuren die zijn aangegeven bij de stemmen die in eerste instantie op de afgevallen kandidaat zijn uitgebracht, worden vervolgens verdeeld over de andere kandidaten. Deze methode wordt net zo lang herhaald tot een kandidaat meer dan 50 procent van de stemmen heeft.

De kiezers krijgen in dit systeem de kans om aan te geven wie er moet winnen (de 'alternative vote') als hun eerste keus het niet redt. Het voordeel hiervan is dat er geen tweede ronde nodig is. Het nadeel is dat veel mensen het systeem moeilijk te begrijpen zullen vinden.

In een stelsel van absolute meerderheid met een 'supplementary vote' geven de kiezers naast hun eerste keus ook hun tweede voorkeur aan. Als geen van de kandidaten bij meer dan 50 procent van de kiezers eerste keus is, worden de twee kandidaten met de meeste eerste voorkeuren geselecteerd.

Degene met de meeste tweede voorkeuren op de overige stembiljetten (van de kiezers die geen eerste voorkeur hadden voor de twee overgebleven kandidaten) wint vervolgens de verkiezingen.

Het voordeel hiervan is dat er geen tweede ronde nodig is. Ook hier is het nadeel dat veel mensen het systeem moeilijk te begrijpen zullen vinden.