De sprinkhanenplaag in de kinderopvang

De kranten stonden er de afgelopen dagen vol van. De top van kinderopvangbedrijf Estro had zichzelf vlak voor het faillissement nog forse bonussen uitgekeerd. Vele boze reacties volgden. Hoe kunnen de managers zichzelf verrijken, terwijl veel werknemers hun baan verliezen? Het is een direct gevolg van hoe grote kinderopvangbedrijven zijn georganiseerd. Bedrijven waarin niet de leidsters de baas zijn, maar sprinkhaankapitalisten. Vernoemd naar de beestjes die ergens op springen, het kaal vreten en dan op zoek gaan naar een nieuwe prooi.

De afgelopen jaren is de kinderopvang steeds belangrijker geworden. Veel gezinnen zijn op de kinderopvang aangewezen. Daardoor is de sector snel gegroeid. In 2005 maakte de regering een grote fout door de kinderopvang te privatiseren. Buitenlandse investeerders grepen hun kans. Zij kochten kinderopvangbedrijven met maar één doel: zo veel mogelijk winst maken. De kwaliteit van de opvang werd ondergeschikt aan de economische belangen. Vandaag de dag zien we de misstanden die daaruit voortkomen.

Zoals bij Estro, waar 4000 kinderen van de ene op de andere dag hun plek in de opvang zijn kwijtgeraakt en 1000 werknemers op straat staan. De regering legt de bal bij de sector: zorg er zelf maar voor dat het weer goed komt. Wat mij betreft is het hoog tijd dat de politiek ingrijpt. Buitenlandse investeerders moeten een halt worden toegeroepen. Want als we onze kinderen een veilige en prettige omgeving willen bieden, dan moeten de kinderen zwaarder wegen dan de dollars. Daarom pleit de SP ervoor om de kinderopvang weer tot een publieke voorziening te maken. Zo houden we de sprinkhaankapitalisten buiten de deur en stellen we - eindelijk - het belang van het kind weer voorop.