Verslag Resolutie Werkgelegenheid en Sociale Zaken

Door: Rik de Jonge

Donderdagochtend, omstreeks 9:03:42 uur in de oude zaal van de Tweede Kamer. Terwijl een groep kersverse ex-voorzitters een interview had met de ondervoorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, begon de gedelegeerde van Duitsland met het voorlezen van de OC's die de Commissie Werkgelegenheid en Sociale Zaken II de dagen ervoor had geformuleerd. Het betrof het vraagstuk over het Europese migratiebeleid: hoe moet het worden aangepast om een vergrijzend en achterblijvend Europa een kans van slagen te geven?

Als pas losgelaten jonge kalveren begonnen de parlementariërs aan de Algemene Vergadering. De speech voor de resolutie knalde in vol Rotterdams langs de andere commissies, hetgeen menig parlementariër deed beseffen hoe sterk deze resolutie was. Er werd echter een amendement ingediend. Het betrof een aanvulling, want er moest meer gespecialiseerd onderwijs gesubsidieerd worden. Helaas werd dit binnen de kortste keren weerlegd met een fabuleuze speech tegen. Dit resulteerde in een verwerping van het amendement.

De speech tegen de resolutie werd met een zachte g onderuitgehaald, maar dat betekende niet dat er in het open debat niets meer ter sprake werd gebracht. Dit was namelijk wel degelijk het geval toen de voorzitter het startsein gaf voor het open debat. Het was de eerste resolutie die behandeld werd, dus iedereen was zo fanatiek als een vacuümgetrokken bedoeïen die in het midden van de Sahara een liter Spa Rood vindt. Men vroeg zich af wat de er met de High Potentials zou moeten gebeuren. Zou dit echt alleen kunnen door het door de commissie uitgebreide Blue Card traject? Dit kan wel degelijk volgens het tweede deel van de resolutie Werkgelegenheid en Sociale Zaken (II). Maar zouden de High Potentials niet alleen naar het rijke westen gaan?

De commissie antwoordde dat deze mensen verdeeld zullen raken door het verschil in banen waarnaar wordt gevraagd in de EU. Ondanks dat de weerlegging in het open debat niet altijd even sterk was, was een delegatielid van Zweden zo heilig overtuigd van deze resolutie dat hij zo ongeveer een serenade bracht aan de commissie. Deze voelde zich dan ook enorm gevleid, maar het debat was nog niet gewonnen.

Na het debat was het tijd voor de eindspeech. Volgens de gedelegeerde van Hongarije was Europa 'het' as van 'de' wiel. Het schijnt dat er dus wel degelijk een taalbarrière is. De spaken van dit wiel stonden krom, en het eens zo sterke Europa was achteruitgegaan. Op subtiele wijze werd verwezen naar een commissie, nomen Nescio, die in zijn ogen niet helemaal de perfecte oplossing voor de problemen had gevonden. Tijdens het stemmen ging de telefoon in de Tweede Kamer. Of toch niet de telefoon? Nee, de telefoon ging wel erg lang. Het was de stemmingsbel van de Tweede Kamer. Na tientallen seconden oorverdovend geklingel was het tijd voor de stemming van het MEP. Traditiegetrouw werd de eerste resolutie van het MEP 2013 verworpen met 51 voor, 83 tegen en 7 onthoudingen.