Onze Agnes

Agnes heeft de handdoek in de ring moeten gooien. Zo vond ze zelf. ‘Ik moet dit doen in het belang van de partij’, zei ze. De druk op haar werd ondraaglijk. Vooral vanuit de media. Onder de bevolking en zeker onder haar achterban ondervond ze veel respect en steun. De fractie stond als één man achter haar, net als de partij. Op het congres van januari werd ze toegejuicht op een manier die nog nooit iemand anders in de SP ten deel is gevallen.

Agnes’ verdienste voor de partij is enorm. Eerst als voorzitter van de afdeling Doesburg en gemeenteraadslid, later als medewerker van de Tweede Kamerfractie en lid van de volksvertegenwoordiging. Als woordvoerder ‘zorg’ in de Kamer heeft ze naam gemaakt en werd ze beschouwd als één van de invloedrijkste mensen. Dankzij haar tomeloze inzet is er veel veranderd. De marktwerking in de thuiszorg kan overal worden teruggedraaid, er is meer aandacht gekomen voor de wantoestanden in de verpleeghuizen, er wordt nu kritischer gekeken naar de invloed van de farmaceutische industrie op de wetenschap, en nog veel meer. Het is allemaal te danken aan de inzet van de epidemiologe Agnes Kant.

Jarenlang was ze verantwoordelijk voor de gang van zaken in de Tweede Kamerfractie. Achter de schermen heeft ze heel veel politiek werk van de fractie in goede banen geleid. Dankzij haar coördinerende rol had ik de handen vrij om te werken aan nieuwe initiatieven en het bijstellen van het verkeerde beeld dat van onze partij bestond.

Anderhalf jaar lang heeft Agnes de fractie geleid als fractievoorzitter, en, zoals gezegd, tot grote tevredenheid van de fractie en de partij. Haar innemende persoonlijkheid en haar scherpte, haar werklust en enthousiasme werkte aanstekelijk voor alle kamerleden en medewerkers van de fractie. Haar oprechte verontwaardiging over de onrechtvaardige behandeling die veel gewone mensen krijgen werkte inspirerend op anderen. Ze opende letterlijk mensen de ogen voor de zaken die niet goed gaan in ons land. En daar bleef het niet bij: ze drong altijd aan op het formuleren van goede alternatieven omdat dat ons gelijk zou onderstrepen. Het kan anders…

Zij is de drijvende kracht geweest achter grote, wetenschappelijk verantwoorde onderzoeken onder leraren, politieagenten en andere beroepsgroepen. ‘We moeten precies weten hoe het zit’, zei ze dan. Die onderzoeken hebben veel uiterst nuttige informatie aan het licht gebracht en de partij op het goede spoor gezet als het gaat om de oplossingen voor de problemen die er in de publieke sector zijn.

Agnes zelf heeft besloten om niet meer beschikbaar te zijn als fractievoorzitter en zich ook niet te kandideren voor het lijsttrekkerschap. Velen betreuren haar beslissing. Velen vinden het onrechtvaardig en onjuist wat er is gebeurd. De loftuigingen aan haar adres zijn nu op internet en elders niet van de lucht. Je bent geneigd te denken: waarom nu? Waarom nu en niet toen ze het zo hard nodig had?

En verder. Hoezo Agnes weg? Wat te denken van die andere politieke leiders waarvan de overgrote meerderheid van de bevolking aangeeft er geen enkel vertrouwen in te hebben? De Balkenendes en de Bossen bijvoorbeeld, die er niet voor terugdeinzen om in tijden van crisis het kabinet op te blazen terwijl er kansen te over waren om eruit te komen? Zij blijven zitten en vieren hun grote nederlagen bij de verkiezingen als overwinningen.

De partij en de fractie waren en zijn bijzonder trots op het feit dat Agnes onderdeel uitmaakt van onze partij. Agnes hoort bij ons, en dat zal altijd zo blijven.

Inmiddels heeft de fractie een opvolger gekozen voor haar: Emile Roemer uit het Brabantse Boxmeer. Emile is de nieuwe fractievoorzitter. Hij heeft aangekondigd ook beschikbaar te zijn voor het lijsttrekkerschap. En, al na één dag in de publiciteit, geeft bijna de helft van de mensen aan dat hij de SP verder op weg zal helpen. Kom op, Emile. Do it! Voor Agnes, voor ons allemaal.