Chauffeur

Ik kreeg een mooie uitnodiging, op prachtig papier. Voor een ‘bestuursdiner’ van het Interprovinciaal Overleg (IPO), de belangenvereniging van de provincies. In kasteel Oud Wassenaar. Bij de uitnodiging zat ook een ‘chauffeurs dinerbon’, voor mijn chauffeur. Die kreeg ook een diner aangeboden, in Hotel Van der Valk. Ik heb geen auto, laat staan een chauffeur. En de buschauffeur zal wel geen tijd hebben voor een diner.

Het bestuur en de directie van het IPO willen met mij ‘in een ontspannen sfeer’ van gedachten wisselen over ‘ontwikkelingen in het binnenlands bestuur’. Dat klinkt zo algemeen, dat gaat vast over de bezuinigingen. Het rijk heeft een groot tekort aan geld. En de gemeenten lopen financieel al lang op hun tandvlees. De meeste provincies echter bulken van het geld. Sommige provincies hebben hun spaarcenten op dubieuze buitenlandse banken gezet, geld dat nu helaas is verdwenen. Een aantal provincies is aardig binnengelopen met de verkoop van onze energiebedrijven. In tijden van crisis moeten we daar snijden waar het vet zit. En dat is vooral bij de provincies.

Wie zullen daar allemaal komen, in kasteel Oud Wassenaar? Allemaal mensen met een chauffeur. En waar zouden die dan op willen bezuinigen? Waarschijnlijk op mensen zonder chauffeur. Mensen die niet hun aandelen kunnen verkopen, of hun geld op een buitenlandse spaarrekening kunnen zetten. Misschien moet ik maar naar Hotel Van der Valk gaan. En aan die chauffeurs vragen waar zij op willen bezuinigen?