Weeklog: Groepsweek goed moment voor werkbezoek AZC Schiphol

Met dank overgenomen van C.D. (Dennis) de Jong i, gepubliceerd op zondag 13 december 2009.
alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blog SP

De weken in het Europees Parlement hebben kleuren. Je hebt weken met plenaire vergaderingen in Straatsburg, weken die gewijd zijn aan allerlei vakcommissies, weken waarin de verschillende fracties bijeenkomen en ‘vrije’ weken. De afgelopen week was ‘groepsweek’ en dus voor de SP vooral gewijd aan bijeenkomsten met Verenigd Links.

Nu valt het met die bijeenkomsten wel mee. We hebben welgeteld twee vergaderingen gehad: een vergadering van ‘het bureau’, waar de delegatieleiders van de aangesloten partijen bijeenkomen, en een vergadering van de groep als geheel. Beide vergaderingen duren een halve dag en dus heb je nog tijd genoeg over voor andere dingen.

In Brussel betekende dit vooral het ontvangen van bezoekers en het doorspreken van allerlei zaken met de medewerkers van de SP in Brussel. De vrijdag besteedde ik in Nederland. Ditmaal nam ik deel aan een werkbezoek aan het AsielZoekersCentrum (AZC) op Schiphol. Daar merk je als normaal reiziger niets van, want het AZC ligt op Schiphol-Oost, ver verwijderd van de terminals waar iedereen uit vertrekt of weer aankomt.

Dit soort bezoeken hebben altijd iets wrangs, vooral als je langs de verblijven loopt en je de blikken van asielzoekers ziet die je door het glas heen aanstaren. Iedere bezoeker wordt altijd bekeken alsof die de toegang tot Nederland kan verzorgen, want je moet per slot van rekening wel invloedrijk zijn om daar op bezoek te komen. Vluchtelingenwerk Nederland gaf ons daarentegen de verzekering dat er veel van dit soort delegaties kwamen en dat we ons daar geen zorgen om hoefden te maken. Toch heb ik oogcontact met de asielzoekers vermeden: ik wek liever geen verwachtingen.

Het grootste deel van het bezoek brachten we door in een vergaderruimte, waar we met Vluchtelingenwerk Nederland en met de Europese koepel van vluchtelingenorganisaties, ECRE, over het Europese en Nederlandse asielbeleid spraken. Deze organisaties maken zich terecht zorgen om de uitvoering van al genomen beslissingen. Zo is de asielprocedure in Griekenland nog steeds niet zorgvuldig, ook al heeft de nieuwe Griekse regering aangekondigd verbeteringen te zullen doorvoeren. Eigenlijk zou Nederland dan ook geen asielzoekers moeten overdragen aan Griekenland, ook al is dit land volgens de Europese regels wel verantwoordelijk. Het systeem werkt namelijk zo dat waar je als asielzoeker de Europese Unie binnenkomt, daar ook je asielverzoek behandeld moet worden, ook als je doorreist naar een ander land. Andere Europese landen dragen al geen asielzoekers meer over aan Griekenland, maar Nederland blijft dit doen en de Nederlandse regering heeft zelfs kritiek op Europese rechters die hier een stokje voor proberen te steken.

Er is ook in Nederland zelf nog wel het een en ander voor verbetering vatbaar. Zo kreeg ik kort voor het bezoek nog een telefoontje van Josine Strörmann, lid van de gemeenteraadsfractie van de SP in Rotterdam. Zij vertelde me dat er onlangs nog problemen waren geweest in het detentiecentrum dat Justitie voor afgewezen asielzoekers heeft ingericht op Rotterdam Airport. Nederland heeft al veel kritiek gekregen voor het detineren van kinderen, maar toch was dit weer gebeurd. Zowel in het AZC op Schiphol als in het detentiecentrum worden families uit elkaar gerukt en worden mannen en vrouwen apart opgevangen. Niet echt een humane situatie, want juist onder dit soort onzekere omstandigheden willen gezinnen graag steun bij elkaar kunnen zoeken. Vluchtelingenwerk Nederland antwoordde op mijn vraag of zij ook in Rotterdam vertegenwoordigd waren, dat dit niet het geval was. Je krijgt dus wel hulp bij aankomst, en bij de behandeling van je asielverzoek in het AZC, maar als je eenmaal in Rotterdam terechtkomt, dan mag je het zelf uitzoeken. Vluchtelingenwerk is gelukkig wel van harte bereid om ook in Rotterdam hulp te bieden. Ik denk dat dit hard nodig is, want ook al denk ik als rechtgeaard Rotterdammer dat 010 vaak beter is dan 020, als asielzoeker kun je toch maar beter in 020 zijn: je hebt dan in ieder geval nog de hoop dat je asielverzoek ingewilligd kan gaan worden. Ben je eenmaal in 010, dan rest of vertrek of de illegaliteit.