Weeklog Dennis de Jong: Europa 2020: geruisloos beslissen de Europese regeringsleiders... - Hoofdinhoud
De Europese regeringsleiders hebben afgelopen week overeenstemming bereikt over de meeste hoofddoelstellingen voor het sociaaleconomisch beleid in de komende 10 jaar. Het demissionaire kabinet Balkenende regeert hiermee via Brussel over zijn graf heen. Komende regeringen moeten er alvast maar op voorbereid zijn dat hun beleid door Brussel zal worden getoetst en als het niet voldoet aan de afspraken die Balkenende heeft gemaakt, krijgen zij een ‘aanbeveling’ aan de broek en misschien zelfs sancties. Het is niet te geloven dat zulke belangrijke beslissingen niet voorafgegaan worden door een groot publiek debat, in het parlement, op straat en in de media.
Als eurofractie proberen we ons constructief op te stellen nu het Verdrag van Lissabon eenmaal in werking is getreden. Het is er nu eenmaal, en we moeten er het beste van maken. De Europese regeringsleiders laten er echter geen gras over groeien: ze proberen nu al weer het nieuwe verdrag zo ver mogelijk op te rekken en werken volop aan het optuigen van een Europese economische regering. En dat allemaal, zonder dat gewone mensen daar veel over horen. Die worden straks achteraf overvallen met de mededeling dat wie er ook na Balkenende gaat regeren, alleen maar zo’n beleid mag voeren dat het voldoet aan de doelstellingen die deze week zijn overeengekomen.
De Europese Raad stelde nu alleen nog een paar hoofddoelstellingen vast. In 2020 moet 75% van de mensen tussen 20 en 64 jaar werk hebben, maar ze zeggen er niet bij wat voor soort werk en ook niet of je van dat werk moet kunnen rond komen. Verder zijn er doelstellingen over onderwijs en onderzoek en een herhaling van zetten over de CO2-uitstoot: dezelfde doelstelling als waarmee de EU strijdloos ten onder ging in Kopenhagen. Alleen over de doelstelling om de armoede te bestrijden, konden de regeringsleiders het op 25 en 26 maart nog niet eens worden. In juni moeten ze daar verder over spreken. Maar ja, armoedebestrijding komt volgens onze minister Donner ook vanzelf goed, als je maar inzet op groei en werkgelegenheid. Als dat waar zou zijn, hoe kan de armoede in Europa dan toenemen, ook in tijden van economische groei?
In juni gaan de regeringsleiders niet alleen verder met het beslissen over subdoelstellingen, maar ook moeten alle regeringen nationale plannen inleveren om die doelstellingen te halen. En de Europese Raad met Herman van Rompuy als hun voorzitter voorop, gaat vervolgens controleren of het allemaal lukt. Is dat niet het geval, dan krijgen die lidstaten een standje. Ook circuleert al het idee dat ze dan verder geen geld van de EU zullen krijgen bij wijze van straf.
Kortom: een demissionaire premier geeft ons sociaaleconomisch beleid uit handen en regeert ver over zijn graf heen tot 2020. En Nederland blijft in ieder geval deze week nog stil en gelaten. Laten we er als SP’ers aan werken dat we ruim voor de Europese Raad van juni wel degelijk een debat over deze hele belangrijke zaken krijgen: in de Tweede Kamer en wat mij betreft ook op straat!