Jhr.Mr. W.H. (Willem Hendrik) de Beaufort

Telg uit een Utrechtse adellijke familie, die na zijn rechtenstudie in dienst kwam van de Tweede Kamer. Klom op van assistent-griffier tot Griffier en bleef dat ruim elf jaar. Zijn hele werkzame leven (bijna veertig jaar) in dienst van de Tweede Kamer. Stond als Griffier vier voorzitters (Deetman¹, Bukman², Van Nieuwenhoven³ en Weisglas⁴) bij. Als griffier van de commissie voor buitenlandse zaken vaak betrokken bij bezoeken van parlementaire delegaties aan het buitenland. Altijd getooid met een vlinderstrik. Wars van enige publiciteit en volstrekt onafhankelijk. Trainde in de pauze van Kamervergaderingen vaak in de buurt van het Binnenhof (in trainingspak) voor marathons.

functie(s) in de periode 1993-2004: Griffier Tweede Kamer

1. Personalia

voornamen (roepnaam)
Willem Hendrik (Willem Hendrik)

geboorteplaats en -datum
Baarn, 14 oktober 1939

2. Partij/stroming

partij(en)
PvdA (Partij van de Arbeid)

3. Hoofdfuncties/beroepen

-

assistent-griffier Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 1966 tot maart 1970
-

plaatsvervangend griffier Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 19 maart 1970 tot 10 november 1987
-

eerste plaatsvervangend griffier Tweede Kamer der Staten-Generaal en directeur der Griffiediensten, van 10 november 1987 tot 1993
-

griffier Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 1 maart 1993 tot 1 november 2004

4. Nevenfuncties

vorige (4/16)

-

ODIHR-waarnemer verkiezingen Kirgizië, Georgië, Oekraïne en Rusland
-

lid onderzoekscommissie Prinsjesdagstukken, van 14 oktober 2009 tot 12 januari 2010
-

griffier Raadgevende Interparlementaire Beneluxraad
-

secretaris commissie cultuur en mensenrechten Noord Atlantische Assemblee

U ziet een selectie van de nevenfuncties. In de uitgebreide versie is een overzicht van nevenfuncties in te zien.

5. Opleiding

In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding(en) opgenomen.

6. Wetenswaardigheden

uit de privésfeer

-

Studeerde op dezelfde dag af als Michiel Scheltema (staatssecretaris in de kabinetten-Van Agt II en III) en diens latere echtgenote (en D66-Tweede Kamerlid) Olga de Nie

7. Publicaties van/over

literatuur/documentatie
R. Fraanje, "Soms zijn procedures inderdaad rituelen" (interview, Staatscourant 25 oktober 2004)

8. Familie/gezin

In de uitgebreide versie zijn, indien bekend, de familierelaties opgenomen.

9. Uitgebreide versie

Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op parlement.com.

Voor de overige ruim 5000 biografieën geldt het volgende:

In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? Laat het ons weten als u daar belangstelling voor heeft.

Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij.

De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.

1.
Vooraanstaande in Den Haag geboren politicus van CHU-huize. Begon zijn loopbaan bij een protestants-christelijke onderwijsorganisatie. Werd, na vier jaar de CDA-onderwijswoordvoerder in de Tweede Kamer te zijn geweest, staatssecretaris van voortgezet onderwijs. Minister van Onderwijs en Wetenschappen in de kabinetten-Lubbers. Had daar de lastige taak omvangrijke bezuinigingen door te voeren en kwam zwaar onder vuur te liggen van studenten en leerkrachten. Bracht de Wet op de studiefinanciering tot stand, waarvan de uitvoering aanvankelijk veel problemen kende. Werd na dit ministerschap 'beloond' met het voorzitterschap van de Tweede Kamer. Van 1996 tot 2008 burgemeester van Den Haag. Krachtige, pragmatische bestuurder en taai onderhandelaar, die uitstekend zijn stad wist te promoten. Was daarna zeven jaar staatsraad.
2.
Vooraanstaand CDA-politicus van antirevolutionairen huize, afkomstig uit een tuindersgezin. Maakte carrière in de Christelijke Land- en Tuinbouwbond. Was in 1980 de eerste voorzitter van het CDA na de fusie van KVP, ARP en CHU. Stond bekend om zijn krachtige optreden. Wekte daarmee op den duur wrevel, maar wist zo wel effectief leiding te geven aan het verdere fusieproces. Korte tijd senator en vervolgens minister voor Ontwikkelingssamenwerking in het kabinet-Lubbers II. Werd daarna - zeer tegen zijn zin - staatssecretaris in het kabinet-Lubbers III, maar volgde in 1990 Braks op als minister van Landbouw. In 1996 vrij onverwacht Tweede Kamervoorzitter als opvolger van Deetman, hoewel velen een voorkeur hadden voor Ali Doelman, die tot dan ondervoorzitter was. Zijn Kamervoorzitterschap werd niet als een groot succes beschouwd en eindigde in 1998.
3.
Eerste vrouwelijke voorzitter van de Tweede Kamer en na de verkiezingen van 2002 een half jaar politiek leider van de PvdA. Dochter van een meubelmaker uit de Stellingwerven. Was actief bij de Rooie Vrouwen, bibliothecaresse van de Wiardi Beckman Stichting en assistent van partijvoorzitter Max van den Berg. Werd in 1981 Tweede Kamerlid. Ontpopte zich als een gedegen mediawoordvoerster. Na voorzitter van Kamercommissies te zijn geweest in 1998 tot Kamervoorzitter gekozen. Wist zich in die functie populariteit te verwerven door haar ongedwongen optreden. Was na de verkiezingsnederlaag van 2002 fractievoorzitter, maar werd in oktober dat jaar bij een ledenraadpleging verslagen door Wouter Bos. Werd twee jaar later gedeputeerde van Zuid-Holland, maar bleef dat slechts kort. In 2010 lijsttrekker van de PvdA bij de raadsverkiezingen in Den Haag en daarna acht jaar raadslid.
4.
Liberaal Tweede Kamerlid, dat na twintig jaar te zijn opgetreden als buitenlandwoordvoerder van de VVD in mei 2002 tot Kamervoorzitter werd gekozen. Daaraan was een tot dan toe ongebruikelijke persoonlijke actie vooraf gegaan waarbij hij de kandidaat van zijn eigen fractie versloeg. Voor 1982 diplomaat en secretaris van de minister voor Ontwikkelingssamenwerking. Scherp debater die gehecht was aan parlementaire stijl en correct taalgebruik. Voelde zich zeer betrokken bij de ontwikkelingen in Suriname. Als voorzitter maakte hij zich sterk voor het burgerinitiatief, waarbij hij zelfs tegen de fractielijn inging. Verdediger van de politieke moraal en van het aanzien van de politiek. Stond bekend als een bekwame, charmante behartiger van zijn eigen publiciteit.