G. (Geert) Wilders

VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie), van 1989 tot 2 september 2004

PVV (Partij voor de Vrijheid), vanaf 22 februari 2006

medewerker afdeling Verdragen, Ziekenfondsraad, van 1984 tot 1986

wetstechnisch medewerker, SVR (Sociale Verzekeringsraad), van 1986 tot 1988

beleidsmedewerker sociale zaken en sociaal-economisch beleid en speechschrijver, VVD-fractie Tweede Kamer der Staten-Generaal, van september 1990 tot augustus 1998

lid gemeenteraad van Utrecht, van 1 oktober 1997 tot april 1998

lid Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 25 augustus 1998 tot 23 mei 2002

lid Tweede Kamer der Staten-Generaal, vanaf 26 juli 2002

fractievoorzitter Groep-Wilders, Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 2 september 2004 tot 23 november 2006

fractievoorzitter PVV Tweede Kamer der Staten-Generaal, vanaf 23 november 2006

lid gemeenteraad van 's-Gravenhage, van 11 maart 2010 tot 1 juli 2010

politiek leider PVV, vanaf 22 februari 2006

lid bestuur Stichting PVV/Groep-Wilders, vanaf 24 november 2004 (enige bestuurslid)

lid bestuur Vereniging PVV/Groep-Wilders, vanaf 30 maart 2005 (enige (bestuurs)lid)

voorzitter Stichting Ondersteuning Tweede Kamerfractie PVV/Groep-Wilders, vanaf 15 januari 2006

lid PVV-kandidaatstellingscommissie Eerste Kamer, vanaf juli 2014

lid bestuur Kappeyne van de Coppello Stichting, omstreeks januari 2000

lijsttrekker PVV/Groep-Wilders, Tweede Kamerverkiezingen 2006, van 20 september 2006 tot 22 november 2006

lijsttrekker PVV, Tweede Kamerverkiezingen 2010, tot 9 juni 2010

lijsttrekker PVV, Tweede Kamerverkiezingen 2012, tot 12 september 2012

lijsttrekker PVV, Tweede Kamerverkiezingen 2017, van 1 februari 2017 tot 15 maart 2017

lijsttrekker PVV, Tweede Kamerverkiezingen 2021, van 15 januari 2021 tot 17 maart 2021

lid Comité democratie en mensenrechten Iran, van 1998 tot 2002

eigenaar en enig aandeelhouder "OnLiberty" B.V., vanaf februari 2010

lid Parlementaire Assemblée van de OVSE, van november 2002 tot november 2004

lid Presidium (Tweede Kamer der Staten-Generaal), van 19 december 2006 tot 17 juni 2010

lid Raadgevende Assemblée van de Raad van Europa, vanaf 20 november 2020

fungerdend voorzitter vaste commissie voor Buitenlandse Zaken (Tweede Kamer der Staten-Generaal), van 1 april 2021 tot februari 2022

lid Parlementaire Assemblée van de OVSE, vanaf december 2022

lid Parlementaire Assemblée van de NAVO, vanaf januari 2024

lid Parlementaire Assemblée van de Unie voor de Mediterrane Regio, vanaf 30 januari 2024

voorzitter commissie voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (Tweede Kamer der Staten-Generaal), vanaf 13 december 2023

Chr. lagere school te Venlo

m.a.v.o., te Venlo

h.a.v.o., R.K. "Sint Thomas College" te Venlo

rechtsgeleerdheid (deelcertificaten), Open Universiteit

opleiding SOSV (Stichting Opleiding Sociale Verzekeringen) te Amsterdam

topkadertraining 1992

Was als VVD-Tweede Kamerlid woordvoerder sociale zaken en zorg, alsmede buitenlandse zaken. Voerde in 2003 ook het woord bij de behandeling van het wetsvoorstel Wet terroristische misdrijven.

Een door hem ingediende (en aangenomen) motie leidde in april 2003 tot het besluit een parlementair onderzoek in te stellen naar zorguitgaven

Diende in 2004 samen met Joost Eerdmans (LPF) een initiatiefwetsvoorstel in om civielrechtelijk optreden tegen organisaties die bij plannen tot verstoring van de openbare orde misbruik maken van de rechtspersoonlijkheid van het kerkgenootschap (29.757)

Diende in 2004 een motie van wantrouwen in tegen minister Remkes vanwege het door de AIVD niet intensief in het oog houden van de verdachte van de moord op Theo van Gogh. Stemde als enige vóór die motie.

Diende in 2005 een motie van wantrouwen in tegen het kabinet na afwijzing in een referendum van het Europees grondwettelijk verdrag. Stemde als enige vóór die motie.

Diende in 2005 een initiatiefwetsvoorstel in over het houden van een raadplegend referendum over toetreding van Turkije tot de Europese Unie (30.309)

Diende in 2006 een motie van wantrouwen in tegen minister Donner vanwege diens uitspraken over de sharia. Stemde als enige vóór die motie.

Interpelleerde op 19 oktober 2006 de ministers Verdonk en Hirsch Ballin over de uitvoering van een motie over het burkaverbod

Was in 2007 enkele keren fungerend Tweede Kamervoorzitter

Diende in 2007 een motie van wantrouwen op tegen de staatssecretarissen Albayrak en Aboutaleb vanwege hun dubbele nationaliteit. Alleen de PVV-fractie stemde vóór die motie.

Diende in 2007 samen met zijn fractiegenoot Sietse Fritsma een initiatiefwetsvoorstel over een verbod op het dragen van boerka's of nikaabs in openbare ruimte (31.108)

Diende in 2007 een motie van wantrouwen in tegen minister Vogelaar vanwege een uitspraak over de toekomstige plaats van de islam in de samenleving. Alleen de PVV-fractie stemde vóór die motie.

Interpelleerde op 28 november 2007 de ministers Ter Horst en Verhagen over uitspraken van de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties over de Taliban (31.292)

Diende in 2008 moties van wantrouwen in tegen het kabinet vanwege de gang van zaken rond de internetfilm Fitna en vanwege het voorgenomen financieel-economisch beleid. Alleen de PVV-fractie stemde vóór die moties.

Interpelleerde op 18 februari 2009 minister Verhagen en minister-president Balkenende over het feit dat hij niet werd toegelaten tot het Verenigd Koninkrijk. Diende namens zijn fractie een motie van wantrouwen in tegen beide ministers, die alleen steun van zijn fractie kreeg. (31.864)

Diende in 2009 een motie van wantrouwen in tegen het kabinet vanwege het voorgenomen financieel-economisch beleid. Alleen de PVV-fractie stemde vóór die motie.

Diende in september 2013 voor het begin van de algemene politieke beschouwingen een motie van wantrouwen in tegen het kabinet. De motie kreeg steun van PVV en SP.

Diende in 2014 samen met Martin Bosma een initiatiefwetsvoorstel in over het stellen van regels over het uiterlijk van Zwarte Piet. De verdediging van het voorstel werd in 2016 overgenomen door Machiel de Graaf. (34.078)

In augustus 2015 onderbrak de Tweede Kamer op zijn initiatief het reces, omdat hij een motie van wantrouwen wilde indienen naar aanleiding van de Nederlandse instemming met een derde steunpakket voor Griekenland. De motie kreeg steun van PVV en de Groep-Bontes/Van Klaveren.

Diende in 2016 in een debat over terrorismebestrijding een motie van wantrouwen in tegen minister Van der Steur. De motie kreeg steun van PVV, SP, GroenLinks, PvdD, 50PLUS, Groep-Bontes/Van Klaveren en Groep-Kuzu/Öztürk.

Diende in 2016 samen met Martin Bosma een initiatiefwetsvoorstel in over intrekking van de goedkeuringswet associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne (34.499)

Vroeg in 2016 om vervolging van premier Rutte wegens een ambtsmisdrijf, omdat niet direct gevolg werd gegeven aan de uitkomst van het raadgevend referendum over het EU-associatieverdrag met Oekraïne. In de Tweede Kamer gaven alleen PVV, Groep-Bontes/Van Klaveren en 50PLUS daar steun aan.

Diende in 2017 samen met zijn fractiegenoten Machiel de Graaf en Sietse Fritsma een initiatiefwetsvoorstel in over administratieve detentie in het belang van de nationale veiligheid. Dit voorstel werd in 2024 ingetrokken. (34.747)

Diende in 2017 een motie van wantrouwen in tegen minister-president Rutte over het niet aan de Kamer melden dat minister Zijlstra in 2016 onjuiste uitlatingen had gedaan. De motie kreeg steun van PVV, SP, PvdD, 50PLUS, DENK en FVD (43-101 stemmen).

Diende in 2018 een motie van wantrouwen in tegen minister-president Rutte over de informatie over belastingafspraken met grote internationale bedrijven. De motie werd met 104 tegen 37 stemmen verworpen (voor PVV, PvdD, SP, FVD)

Diende in 2018 samen met zijn fractiegenoot Machiel de Graaf een initiatiefvoorstel in over een verbod van bepaalde islamitische uitingen. Dit voorstel werd in 2024 ingetrokken. (35.039)

Diende in 2018 een motie van wantrouwen in tegen minister-president Rutte vanwege de gang van zaken rond de afschaffing van de dividendbelasting. De motie werd met 93 tegen 49 stemmen verworpen (voor PVV, SP, PvdA, PvdD, DENK, FVD)

Diende in 2019 samen met Martin Bosma een initiatiefwetsvoorstel in over uitbreiding van de uitsluitingsgronden van het kiesrecht en een verbod op meervoudige nationaliteit bij bepaalde ambtsdragers (Grondwetsherziening, eerste lezing). Het wetsvoorstel werd in 2024 ingetrokken. (35.144)

Diende tijdens de algemene politieke beschouwingen van 2019 een motie van wantrouwen in tegen minister-president Rutte. De motie kreeg alleen steun van PVV en FVD.

Diende in 2020 samen met zijn fractiegenoot Emiel van Dijk een initiatiefwetsvoorstel in tot afschaffing van de dwangsomregeling bij asielaanvragen (35.406)

Diende in 2020 een motie van wantrouwen in tegen minister-president Rutte vanwege het niet inzetten van een veto tegen het Europees Herstelfonds. De motie kreeg alleen steun van PVV, FVD en GKA (89-20 stemmen).

Diende in 2020 samen met Lilian Marijnissen (SP) een motie van wantrouwen tegen minister-president Rutte in vanwege het niet uitvoeren van een motie over een forse structurele salarisverhoging voor het zorgpersoneel. De motie kreeg steun van PVV, SP, FVD, Krol, Van Haga en Van Kooten-Arissen.

Diende in 2021 een motie van wantrouwen in tegen minister De Jonge vanwege het vaccinatiebeleid tegen covid-19. De motie werd verworpen, met PVV, DENK, FVD en Krol voor.

Diende in 2021 samen met Fleur Agema de initiatiefnota 'Zorg van Nationaal Belang' in over het deels beëindigen van marktwerking en een zorgcrisisreserve in geval van pandemie, ramp of aanslag' (35.766)

Een door hem met vier fractiegenoten ingediend verzoek vervolging in te stellen tegen het kabinet vanwege de weigering een feitenrelaas over de toeslagaffaire te verstrekken, werd in mei 2021 met 97 tegen 34 stemmen verworpen.

Diende in 2022 samen met Lilian Marijnissen moties van wantrouwen in tegen het kabinet, over de in de Voorjaarsnota aangekondigde maateregelen en over uitspraken van minister Hoekstra over het stikstofbeleid. Beide moties werden verworpen.

Op 5 oktober 2021 verwierp de Tweede Kamer een door hem ingediende motie waarin om Kamerontbinding en nieuwe verkiezingen werd gevraagd. De motie kreeg steun van PVV, SP, FVD, PvdD en DENK.

Diende tijdens de algemene politieke beschouwingen van 2022 een motie van wantrouwen in tegen het kabinet. De motie kreeg steun van PVV, SP, JA21, FVD, BBB, en Groep Van Haga.

Interpelleerde op 1 november 2022 minister Van Gennip over de hoge inflatie en de compensatie daarvan.

Behoorde in 2022 tot de zeven leden van zijn fractie die tegen het initiatiefwetsvoorstel-Paternotte c.s. over afschaffing van de vijf dagen bedenktijd voor de afbreking van zwangerschappen stemden

Nam als lid van de tijdelijke commissie aanvullende onderwerpen NIOD-rapport een minderheidsstandpunt in. Hij wees de aanbeveling af om een enquête in te stellen, omdat hij vond dat eerst het NIOD-rapport behandeld diende te worden. Ook vreesde hij dat de enquête te lang zou gaan duren.

Was in 2003 in de race voor het vicefractievoorzitterschap van de VVD, maar Van Aartsen gaf de voorkeur aan Bibi de Vries

Trok in de periode 2003-2004 veel op met Ayaan Hirsi Ali, met wie hij in politiek opzicht (met name ten aanzien van islamitisch extremisme) grote verwantschap voelde

Pleitte samen met zijn fractiegenoot Gert Jan Oplaat in 2004 voor een rechtsere koers van hun partij. Met tien stellingen wilden zij het debat in de VVD verlevendigen. De twee vonden onder meer dat Turkije nooit EU-lid mocht worden en dat de maximumsnelheid moest worden verhoogd. Ook wilden zij het budget voor ontwikkelingssamenwerking halveren, radicale moskeeën verbieden en radicale imams het land laten uitzetten.

Werd in juni 2004 gepasseerd voor de functie van staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

Stapte op 2 september 2004 uit de VVD-fractie, na een gesprek met fractievoorzitter Van Aartsen, vicepremier Zalm en partijvoorzitter Van Zanen. Formeel was dat vanwege het (mogelijke) VVD-standpunt over mogelijke toetreding van Turkije, feitelijk ging het om bezwaren tegen de koers van de VVD., 2 september 2004

Heeft sinds oktober 2004 persoonsbewaking en woont op een geheime en beveiligde locatie

Voerde in de laatste twee weken voor het raadplegende referendum van 1 juni 2005 non-stop campagne tegen de Europese Grondwet. Zijn bustoerNEE deed alle provincies aan.

Deed in mei 2007 na rellen bij de voetbalwedstrijd Jong Nederland-Jong Marokko de suggestie dat de politie het recht moest krijgen om na een waarschuwing met scherp te schieten op relschoppers

Bepleitte in augustus 2007 in een ingezonden brief in 'de Volkskrant' een verbod op de Koran, omdat dit boek volgens hem een islamitische 'Mein Kampf' is

Bracht op 27 maart 2008 via internet een zestien minuten durende film uit onder de titel "Fitna". Dit filmische pamflet was bedoeld als waarschuwing tegen de in zijn ogen toenemende islamisering en het gevaar van moslimradicalisme. Het uitbrengen van de film was in november 2007 wereldkundig gemaakt en speelde nadien een belangrijke rol in media en politiek vanwege de mogelijke repercussies voor Nederland en Nederlanders in islamitische landen., 27 maart 2008

In juni 2008 besloot het OM af te zien van vervolging jegens hem wegens discriminatie of het aanzetten tot haat tegen moslims. Diverse personen en organisaties hadden aangifte tegen hem gedaan. Het OM achtte sommige uitlatingen wel kwetsend en grof, maar in het kader van het politieke debat en de vrije meningsuiting juridisch geoorloofd. In januari 2009 bepaalde het Gerechtshof in Amsterdam dat alsnog tot vervolging moet worden overgegaan. Tijdens de rechtzaak in oktober 2010 pleitte het OM vrijspraak wegens discriminatie en het aanzetten tot haat tegen moslims. Op 22 oktober besloot de wrakingskamer dat het proces met nieuwe rechters moeten worden overgedaan, vanwege een mogelijke poging tot beïnvloeding van een getuige-deskundige door één van de raadsheren. Tijdens het voor andere rechters herhaalde proces eiste het OM in mei 2011 opnieuw vrijspraak op alle punten. De rechtbank in Amsterdam sprak hem op 23 juni 2011 op alle punten vrij.

Introduceerde bij de algemene beschouwingen in 2008 de aanduiding 'Henk en Ingrid' voor de 'gewone' Nederlanders die de prijs betaalden voor de kosten die Mohammed en Fatima zouden hebben veroorzaakt

Diende in november 2008 na het aftreden van minister Vogelaar een motie in waarin hij de Kamer wilde laten uitspreken dat het initiatief-Bos inzake mevrouw Vogelaar navolging verdiende en dat elke week een PvdA-bewindspersoon de laan uit moest worden gestuurd (incl. Bos zelf). De motie kreeg alleen steun van zijn eigen fractie.

Hem werd in februari 2009 de toegang tot het Verenigd Koninkrijk geweigerd toen hij daar in het Hogerhuis de vertoning van zijn film 'Fitna' wilde bijwonen. Tegen de weigering werd door Nederland tevergeefs geprotesteerd bij de Britse regering. Een rechtbank in Londen sprak in oktober 2009 uit dat de weigering onterecht en disproportioneel was.

Pleitbezorger van de opheffing van België. Stelde in mei 2009 samen met zijn fractiegenoot Bosma aan minister Verhagen de vraag of hij bereid was de 'onvermijdelijke opheffing van België' te bespoedigen en om de ambassade in Brussel aan te merken als ambassade voor Vlaanderen.

Diende in oktober 2009 samen met zijn fractiegenoten een verzoek in om een aanklacht in overweging te nemen tegen minister Van der Laan wegens niet beantwoorden van Kamervragen. Dit voorstel werd op 15 oktober 2009 met 132 tegen 10 stemmen verworpen. (32.158)

Werd bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2010 in Den Haag met ruim 13.000 voorkeurstemmen tot raadslid gekozen

Hield in december 2010 een rede in Tel Aviv waarin hij pleitte Jordanië aan te duiden als (enige) Palestijnse staat, waar Palestijnen uit de bezette gebieden zich moesten kunnen vestigen. Het aantal Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever (door hem aangeduid als Judea/Samaria) zou moeten worden uitgebreid. Hij was in Tel Aviv op uitnodiging van parlementslid Arieh Eldad van de nationalistische partij Hatikva.

Werd in 2010, 2013, 2015 en 2016 uitgeroepen tot politicus van het jaar door het Opiniepanel van EenVandaag

Probeerde in mei 2012 tevergeefs via een kort geding de parlementaire behandeling van het wetsvoorstel over het permanente Europese noodfonds uit te stellen tot na de verkiezingen

Liet in december 2013 stickers drukken met de vlag van Saoedi-Arabië en daarop de tekst 'De islam is een leugen, Mohammed is een boef. De koran is gif.'

Werd bij de Europese verkiezingen 2014 met voorkeurstemmen gekozen. Hij kreeg ruim 290.000 stemmen (20.000 stemmen meer dan lijsttrekker Marcel de Graaff). Besloot bij Europees Hof van Justitie via een kort geding het verbod op een dubbelmandaat (Tweede Kamer en Europees Parlement) aan te vechten, maar dat Hof verklaarde zijn klacht niet ontvankelijk. Hij zag af van de zetel, nadat hij er niet in was geslaagd met gelijkgezinden in het Europees Parlement een fractie te vormen. De juridische procedure werd stopgezet.

In mei 2015 werd na afloop van een spotprentenbijeenkomst in Texas, waar hij als spreker was opgetreden, een mislukte gewapende aanslag gepleegd

Was in oktober 2015 betrokken bij de oprichting van de Australische anti-islampartij Australian Liberty Alliance

Werd op 9 december 2016 door de rechtbank in Amsterdam vanwege uitlatingen in 2014 veroordeeld wegens groepsbelediging en aanzetten tot haat of discriminatie. Er werd echter geen straf opgelegd. In hoger beroep sprak het Haagse Gerechtshof hem op 4 september 2020 van dat laatste vrij. De Hoge Raad bevestigde dit vonnis op 6 juli 2021.

Kondigde in mei 2018 de organisatie aan van een Mohammed-cartoonwedstrijd die in november dat jaar in het gebouw van de Tweede Kamer zou worden gehouden. Na dreigementen tegen hemzelf en tegen 'Nederlanders' blies hij op 30 augustus de wedstrijd af.

Diende in april 2021 samen met vier fractiegenoten een verzoek in om een aanklacht in overweging te nemen tegen ministers wegens het schenden van de inlichtingenplicht. Dit voorstel werd op 20 mei 2021 met 97 tegen 34 stemmen verworpen. (35.820)

Diende in september 2022 een verzoek in om een aanklacht in overweging te nemen tegen de ministers wegens het niet nemen van maatregelen op het terrein van de bestaanszekerheid (artikel 20 GW). Het voorstel kreeg alleen steun van PVV en Groep-Van Haga.

Wist in augustus 2024 in een nachtelijk beraad Pieter Omtzigt (NSC) over te halen alsnog in te stemmen met de voorgestelde rijksbegroting. Daardoor werd een kabinetscrisis voorkomen.

Een door hem op X geplaatst bericht over het niet openbaar maken van zakelijke belangen door staatssecretaris Idsinga was mede reden voor diens besluit om op te stappen. In het bericht stond onder andere 'lijkt mij geen goed bestuur en niet dragend gemotiveerd' (dat laatste als verwijzing naar de afgeblazen 'Asielnoodwet').

Bracht in december 2024 op persoonlijke titel een bezoek aan Israël en bezet Palestijnse gebied (Westbank). Werd ontvangen door de Knesset en door premier Netanyahu.

Woonde en werkte op 17-jarige leeftijd enige tijd in een kibboetsachtige gemeenschap in Israël

Zijn vader was adjunct-directeur van Océ Nederland

dienstplichtig militair, van september 1983 tot december 1984

"Marked for Death: Islam's War Against the West and Me" (2012)

diverse artikelen in dag- en partijbladen

Geert Wilders, 'Kies voor vrijheid - een eerlijk antwoord' (2005)

Geert Wilders, 'Dossier Wilders - uitspraken van de meest besproken Nederlandse politicus van deze eeuw', (House Of Knowledge, 2010)

dag- en weekbladen schrijven sinds 2004 met regelmaat over Wilders, onder meer: "Ik wil gewoon gelukkig zijn", ("Tien Geboden"-interview met Arjan Visser, Trouw 16 oktober 2004), Steffie Kouters, "Wilders overlegt met Wilders" in: Volkskrant Magazine, 23 oktober 2004 en Herman Staal en Derk Stokmans, "Liberaal jihadist. Hoe Geert Wilders Geert Wilders werd", Zaterdag Ecetera, NRC Handelsblad, 29 en 30 maart 2008

Toof Brader en Marja Vuijsje, "Haagse portretten. Tweede-Kamerleden, ministers, staatssecretarissen" (1999)

Bert Vuijsje, "Avonturen in besturen. Gesprekken met Hans van Mierlo, Ruud Lubbers, Hans Wiegel en vele anderen" (2006)

René Marres, 'De verdediging van het vrije woord - de kwestie Wilders en de demonisering van een debat' (Soesterberg, 2008)

Arthur Blok en Jonathan van Melle, 'Veel gekker kan het niet worden' (2009)

Joke Mat, "Eén man, zeven gezichten", NRC Weekblad, 19-25 juni 2010

Hans de Bruijn, 'Geert Wilders in debat - over de framing en reframing van een politieke boodschap' (Den Haag, 2010)

Meindert Fennema, 'Geert Wilders - tovenaarsleerling' (2010)

Joost Bosland, 'De waanzin rond Wilders - psychologie van de polarisatie in Nederland' (Amsterdam, 2010)

Robin te Slaa, 'Is Wilders een fascist?', (Amsterdam 2012)

Remko van Broekhoven, "The enemy you love to hate", Vrij Nederland, november 2012

Koen Vossen, "Rondom Wilders. Portret van de PVV" (2013)

Arthur Blok, 'Zo gek is het geworden - Geert Wilders, van eenmansfractie tot brede volksbeweging' (2018)

Gerrit Voerman en Koen Vossen (red.), 'Wilders gewogen: 15 jaar reuring in de Nederlandse politiek' (2019)