Kabinet-Colijn II (1933-1935)

• - 

  Het kabinet trachtte de economische crisis te bestrijden door een politiek van aanpassing. Op de begroting voor 1934 was er een tekort van 190 miljoen gulden. Daarom moesten de overheidsuitgaven worden verlaagd. Dat gebeurde onder andere door verlaging van ambtenarensalarissen en van steunregelingen aan werklozen. Minister Oud van Financiën kwam namens het kabinet met een Bezuinigingswet.

• - 

  In juni en juli 1933 nam een delegatie onder leiding van minister-president Colijn in Londen deel aan de Wereld-economische conferentie, die de Britse premier MacDonald werd geleid. De conferentie leverde echter geen resultaten op, waardoor een gezamenlijke aanpak van de economische crisis uitbleef.

• - 

  Het kabinet handhaafde de Gouden Standaard. Dat is de vaste goudwaarde van de gulden. De regering meende dat vermindering van de waarde van de gulden onrechtvaardig was voor mensen die geld hadden gespaard. Gesproken werd over 'muntvervalsing'. Omringende landen hadden de gouden standaard in het begin van de jaren dertig al wel losgelaten. De exportpositie van Nederland werd daardoor benadeeld en kon alleen worden verbeterd door verlaging van kosten.

• - 

  Er werden verder allerlei maatregelen genomen om de Nederlandse bedrijven en landbouw te financieel steunen en om de binnenlandse afzet te beschermen. Invoer werd beperkt.

• - 

  In juli 1934 vond in Amsterdam het zogenoemde Jordaanoproer plaats. De bevolking keerde zich tegen de verlaging van de werklozensteun.

• - 

  Minister Marchant kwam met een spellingshervorming (niet 'zoo', maar 'zo'), die echter nog maar beperkt werd ingevoerd.

• - 

  In 1934 werd een Wegenfonds ingesteld

• - 

  Bij de Provinciale Statenverkiezingen van 1935 behaalde de NSB bijna acht procent van de stemmen. Als maatregel tegen opkomend extremisme werd eind 1933 een ambtenarenverbod ingesteld voor leden van de NSB. Een aantal hoofdzakelijk linkse intellectuelen richtte het genootschap 'Eenheid door Democratie' op.

• - 

  In toenemende mate werd Nederland geconfronteerd met (joodse) vluchtelingen uit Nazi-Duitsland. Minister Van Schaik voerde een zeer terughoudend asielbeleid om geen aanstoot aan Duitsland te geven.

De belangrijkste tot stand gebrachte wetten waren:

• - 

  een nieuwe Veiligheidswet (1934)

  Naast de veiligheid in fabrieken en werkplaatsen werden nu ook regels gesteld ten aanzien van de veiligheid voor onder andere de landbouw en binnenvaart. Op grond van de wet kunnen AMvB's worden uitgevaardigd over de veiligheid in specifieke sectoren.

• - 

  de Wegenverkeerswet (1935)

  Deze wet verving de de Motor- en Rijwielwet 1905. De wet bevat regels waaraan het verkeer zich moet houden op wegen en rijwielpaden. In de wet werden voor het eerst eisen opgenomen voor het verkrijgen van een rijbewijs, waarvan de geldigheid vijf jaar werd. Ook kwamen er bepalingen over het rijden onder invloed. De wet treedt overigens pas in 1951 in werking.

De gevoerde economische politiek leidde in 1935 eerst tot het aftreden van minister Steenberghe, die vond dat Nederland in navolging van andere landen (met name België) moest overgaan tot devaluatie van de gulden. Kritiek van de fractie van de RKSP op het economische en monetaire beleid veroorzaakte kort daarna een kabinetscrisis.