Algemeen Ouderen Verbond (AOV)

Aanleiding voor de oprichting waren bezuinigingen op bejaardenoorden. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 behaalde de partij in Eindhoven al direct veel zetels en kwam zij in het college van B&W.

In de aanloop naar de verkiezingen organiseerde het AOV in het PSV-stadion een protestbijeenkomst tegen bezuinigingen op de AOW, die massaal bezocht werd. De populariteit van de partij nam een enorme vlucht toen onder het CDA-PvdA kabinet-Lubbers III vlak voor de Tweede Kamerverkiezingen in 1994 de AOW op de tocht kwam te staan.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen in 1994 boekte het AOV een groot succes: de partij behaalde 6 zetels. De 326.129 kiezers van het AOV bestonden voornamelijk uit voormalig CDA-stemmers uit de katholieke zuidelijke provincies. Ook een andere ouderenpartij, de Unie 55+, wist een zetel te behalen. Beide partijen namen plaats in de oppositie.

Van 1995 tot 1999 had de AOV ook 2 zetels in de Eerste Kamer, hoewel senator Batenburg zich in 1998 onafhankelijk van het AOV verklaarde.

Al in het najaar van 1994 ontstond onderlinge frictie in de AOV-fractie, onder andere tussen oprichter Batenburg en fractievoorzitter Nijpels. De interne conflicten leidden tot het uiteenvallen van zowel de fractie als het partijbestuur in 1995.

De scheuring leidde er ook toe dat de twee Eerste Kamerzetels van het AOV (1995-1999) werden bezet door twee tegenstanders, Batenburg en Hendriks. In 1998 verklaarde Batenburg in de Eerste Kamer verder te gaan als de fractie 'Martin Batenburg'. Jan Hendriks trad in mei 1998 toe tot de fractie van het CDA.

In 1998 deed Batenburg met het Nieuw Solidair Ouderen Verbond (NSOV) mee aan de Tweede Kamerverkiezingen. Het AOV bundelde de krachten met Unie 55+. De combinatie AOV/Unie 55+ kreeg 45.994 stemmen; een fractie van het aantal in 1994 en niet genoeg voor een zetel. De andere ouderenpartijen (NSOV en Senioren 2000) haalden elk nog minder stemmen en dus ook geen zetel.

Als de ouderenpartij in 1998 hun krachten hadden gebundeld en één lijsten hadden ingediend, had er wel één zetel voor ze ingezeten. Na 1998 verdwenen de ouderenpartijen uit het parlement.

Voor de verkiezingen van 2002 hadden Algemene Senioren Partij en de Ouderenunie zich samengevoegd tot de Verenigde Senioren Partij (VSP). Ook oud-leden van het AOV en Unie 55+ vonden onderdak in de VSP. De Unie 55+ nam de naam Ouderenunie aan. Samen met de Vrije Indische Partij (VIP) nam deze Ouderenunie met één lijst aan de verkiezingen deel. Zowel de VSP als de VIP/Ouderenunie behaalden geen zetels.

Naast de politiek leider Martin Batenburg waren andere bekende personen van de partij medeoprichter Will Verkerk en fractievoorzitter Jet Nijpels.

Martin Batenburg (1919-2002), gepensioneerd Philips-werknemer en oprichter van het AOV. Vanwege interne conflicten stapte hij in 1998 uit het AOV en richtte het Nieuw Solidair Ouderen Verbond (NSOV) op.

Als senator speelde hij geen opvallende rol, al gaf hij wel de doorslag in de 'Nacht van Wiegel'. Als enige stemde hij bij de eerste lezing vóór, en bij de tweede lezing tegen het voorstel tot invoering van een correctief referendum.

Will Verkerk (*1938), medeoprichter en fractievoorzitter. Voorheen was hij journalist en voorlichter bij diverse gemeenten.

Jet Nijpels (*1947) werd in 1994 op 46-jarige leeftijd fractievoorziter van het AOV. Daarvoor was zij in Eindhoven raadslid voor de VVD en, na afsplitsing, voor haar eigen lijst-Nijpels. Na het uiteenvallen van de AOV-fractie in 1995 bekleedde zij tot 1998 haar Tweede Kamerzetel als de Groep-Nijpels.